|
|
Στο άλλο άκρο βλέπουμε το πρώτο λουτρό του βρέφους. Αυτό καταδεικνύει ότι ο Χριστός υπήρξε κανονικός άνθρωπος που υφίσταται το λουτρό όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας Του.
Στο επάνω μέρος οι άγγελοι δοξολογούν και προσκυνούν τον τεχθέντα Θεό και αναγγέλλουν στους ποιμένες το μήνυμα της Γέννησης. Αναλόγως της εικονογραφικής περιόδου το τοπίο συμπληρώνουν οι Μάγοι, ντυμένοι με τις εξωτικές τους στολές ή και παραστάσεις με γεγονότα του ευρύτερου εικονογραφικού κύκλου.
Η όλη σύνθεση συμπληρώνεται από το αστέρι που στέκεται πάνω από το σπήλαιο. Μια ακτίνα του κατευθύνεται πάνω στο σπήλαιο. Άλλοτε η ίδια ακτίνα κατευθύνεται ταυτόχρονα προς τον ουρανό, θέλοντας να μας θυμίσει ότι δεν υπήρξε μόνο ένα φυσικό φαινόμενο, αλλά ένα σημείο που αναγγέλλει ότι στη γη γεννήθηκε Εκείνος που ανήκει στον ουρανό.
Το βουνό, το σπήλαιο, η φάτνη, τα ζώα συνυπάρχουν με τους αγγέλους σε μια σύνθεση του ουράνιου και του γήινου, του ανθρώπινου και του Θείου.
Σύμφωνα με τον Άγιο Γρηγόριο τον Νανζιανζηνό, η Γέννηση δεν είναι η εορτή της δημιουργίας του κόσμου, αλλά της αναπλάσεως του κόσμου. Η ενανθρώπιση του Θεού δίνει σε όλα νέο νόημα και στην κτίση νέα σημασία. Για αυτό όλη η δημιουργία λαμβάνει μέρος στο μυστήριο. Γύρω από τον Θεάνθρωπο οι εκπρόσωποι όλων των κτισμάτων (η γη το σπήλαιον, η έρημος τη φάτνην, οι μάγοι τα δώρα, οι ποιμένες το θαύμα) προσφέρουν την ευγνωμοσύνη τους για την μέλλουσα μεταμόρφωση.
|
|
|
|
|
