|
|
|
|
Είπε ο αββάς Βησσαρίων "Όταν βρίσκεσαι σε περίοδο εσωτερικής ειρήνης και δεν έχεις πόλεμο ,τότε περισσότερο να ταπεινώνεσαι ,με το φόβο μην μπει μέσα μας αταίριαστη χαρά και καυχηθούμε γι’ αυτό και πέσουμε σε πειρασμό .Γιατί πολλές φορές ο Θεός εξαιτίας της αδυναμίας μας δεν αφήνει να πέσουμε σε πόλεμο ,για να μην χαθούμε."
Ένας αδελφός που ζούσε μαζί με άλλους αδελφούς ,ρώτησε τον αββά Βησσαρίωνα :"Τι να κάνω ;" Κι ο γέροντας του λέει: "Να κρατάς σιωπή και να μην λογαριάζεις τον εαυτό σου ."
Είπε ο αββάς Γρηγόριος ο Θεολόγος: "Ο Θεός από κάθε άνθρωπο που είναι βαπτισμένος αυτά τα τρία ζητάει: Από τη ψυχή, ορθή πίστη ,από την γλώσσα, την αλήθεια και από το σώμα σωφροσύνη ."
Συμβουλεύθηκε ο Αββάς Λογγίνος τον Αββά Λούκιο κάποτε για τρεις λογισμούς λέγοντας: "Θέλω να ξενιτευτώ από την αμαρτία".
Του λέει ο γέροντας: "Αν δεν κυριαρχήσεις στη γλώσσα σου, δεν είσαι ξένος, όπου κι αν πας. Κι εδώ λοιπόν κυριάρχησε στη γλώσσα σου και είσαι ξένος από την αμαρτία".
Τον ρωτά πάλι ο Λογγίνος: "θέλω να νηστέψω".
Του λέει ο Λούκιος: "Αν κυριαρχήσεις στους πονηρούς λογισμούς, τότε θα νηστέψεις πραγματικά".
Του λέει για Τρίτη φορά ο Λογγίνος: "Θέλω να αποφύγω τους ανθρώπους".
Και ο γέροντας του απαντά: "Αν πρώτα δεν πραγματοποιήσεις την αρετή ζώντας ανάμεσα στους ανθρώπους, ούτε μόνος σου ζώντας θα την πραγματοποιήσεις".
Είπε ο Αββάς Λογγίνος: "Αν κακοπαθήσεις μια φορά για το χατίρι του Χριστού νηστεύοντας και πολεμώντας τους κακούς λογισμούς, μη νομίσεις ότι κάτι έγινες. Να λες στον εαυτό σου: Να κακοπαθήσεις και να πεθάνεις στην κακία. Αν ζητήσεις να φας πριν να έρθει η ώρα που πρέπει, δεν θα σου προσφέρω, εαυτέ μου, ούτε την καθημερινή σου τροφή. Γιατί η νηστεία από το να γίνεται το δικό μας θέλημα, είναι πραγματική κακοπάθεια"!
Μια γυναίκα είχε καρκίνο στο σώμα της και άκουσε ότι ο Αββάς Λογγίνος έκανε θαύματα. Ο Αββάς κατοικούσε λίγο μακριά από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Πήγε λοιπόν η γυναίκα να τον συναντήσει, χωρίς να ξέρει ποιος είναι. Ο αββάς μάζευε ξύλα δίπλα στη θάλασσα. Μόλις τον βρήκε η γυναίκα, τον ρώτησε αν ξέρει πού είναι ο Λογγίνος.
Κι αυτός της απάντησε: "Τι τον θέλεις αυτόν τον απατεώνα; Μην πας να τον συναντήσεις. Είναι ψεύτης. Αλλά τι σου συμβαίνει;"
Και τότε η γυναίκα του είπε για την αρρώστια της. Κι ο άγιος την σταύρωσε στο σώμα της και της είπε: "πήγαινε και ο Θεός θα σε κάνει καλά. Γιατί ο Λογγίνος σε τίποτα δεν μπορεί να σε ωφελήσει". Έφυγε η γυναίκα και πραγματικά έγινε καλά. Διηγήθηκε σε κάποιους το γεγονός και όλοι κατάλαβαν ότι ο αββάς Λογγίνος ήταν αυτός που την θεράπευσε!
Είπε ο αββάς Λογγίνος στον αββά Ακάκιο: "Η γυναίκα τότε καταλαβαίνει ότι έπιασε παιδί, όταν σταματήσει το αίμα της περιόδου της. 'Ετσι και η ψυχή, τότε καταλαβαίνει ότι έχει μέσα της Πνεύμα Άγιο, όταν σταματήσουν τα πάθη που ρέουν απ' αυτή σαν το αίμα. Όσο όμως είναι στην επιρροή των παθών, πως μπορεί να υπερηφανεύεται ότι είναι άπαθής; Δώσε αίμα και πάρε πνεύμα"!
Είπε ο αββάς Ευτρέπιος :Όλοι πιστεύουμε ότι είναι δυνατός ο Θεός ,επίσης πιστεύουμε ότι τα πάντα μπορεί να κάνει ,αλλά είναι ανάγκη να έχεις πίστη μέσα σου και για τις προσωπικές σου υποθέσεις ,ότι δηλαδή και σε σένα θα κάνει θαυμαστά σημεία.
Ένας αδελφός ρώτησε τον ίδιο γέροντα :"Πώς έρχεται στην ψυχή ο φόβος του θεού;"
Και ο Γέροντας είπε :"Εάν ο άνθρωπος έχει ταπείνωση και την ακτημοσύνη ,έρχεται μέσα του ο φόβος του θεού."
Είπε ο αββάς Ποιμένας:Για άνθρωπο που η καρδιά σου δεν έχει πληροφορία ,μην του εμπιστευθείς την καρδιά σου.
Είπε πάλι :Προσπάθησε όσο μπορείς να μην κακομεταχειρισθείς γενικώς κανένα και κράτησε καθαρή την καρδιά σου στις σχέσεις σου με κάθε άνθρωπο..
Έλεγε ο αββάς Πιτυρίων ,ο μαθητής του αββά Αντωνίου:Εκείνος που θέλει να διώχνει δαίμονες ,προηγουμένως να υποδουλώσει τα πάθη του .Γιατί όποιο πάθος μπορέσει να νικήσει κανείς ,αυτού του πάθους και τον δαίμονα διώχνει .Ακολουθεί ,λέει δαίμονας την οργή; Αν νικήσεις την οργή ,διώχθηκε ο δαίμονας της οργής .Το ίδιο ισχύει και για κάθε πάθος.
Είπε ο αββάς Σισώης:Να θεωρείς τον εαυτό σου ευτελή ,να μη προβάλεις το θέλημα σου ,να είσαι αμέριμνος και θα έχεις ανάπαυση.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
είπε ΑΒΒΑΣ Παλλάδιος:
Η ψυχή πού αγωνίζεται σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, πρέπει ή νά μαθαίνει σωστά όσα δεν ξέρει ή νά διδάσκει με σαφήνεια όσα έμαθε. " Αν δεν θέλει νά κάνει τίποτε από τα δύο, τότε δεν είναι καλά. Γιατί ή αρχή της αποστασίας βρίσκεται στην έλλειψη της διδαχής και στην ανορεξία του θείου λόγου, πού τον πεινάει πάντα ή φιλόθεη ψυχή.
Είπε παλι:
Περισσότερο κι από παράθυρο φωτεινό, πρέπει νά κυνηγάει κανείς τις συναναστροφές ενάρετων ανθρώπων, γιατί με τη βοήθειά τους θα μπορέσει νά δει την καρδιά του σαν ένα καθαρογραμμένο βιβλίο και, συγκρίνοντας τη ζωή του με τη ζωή εκείνων, νά διαπιστώσει τη δική του ραθυμία ή επιμέλεια. Γιατί στους ενάρετους υπάρχουν πολλά, και εξωτερικά ακόμα στοιχεία, πού φανερώνουν την καθαρότητα της ψυχής τους: το χρώμα, πού απλώνεται αυτοπρόσωπο με τη θεάρεστη πολιτεία, ο τρόπος της ενδυμασίας, ή απλότητα του ήθους, ή σεμνότητα ατά λόγια, το απέριττο στις λέξεις, ή σύνεση στις σκέψεις, ή προσοχή στις εκδηλώσεις. Όλα τούτα τα ωφελούν υπερβολικά όσους τα παρατηρούν και αποτυπώνουν στις ψυχές τους αναλλοίωτα πρότυπα αρετής.
Ένας γέροντας - διηγήθηκε ο αββάς Κασσιανός - πού ασκήτευε στην έρημο, παρακάλεσε το Θεό νά του δώσει τούτο το χάρισμα: Όταν γίνεται πνευματική συζήτηση, νά μη νυστάζει ποτέ. όταν όμως κανείς αργολογεί ή κατακρίνει, τότε νά τον παίρνει ο ύπνος, για νά μη μολύνονται τ' αυτιά του με τέτοιο δηλητήριο. και πραγματικά, του έδωσε ο Θεός αυτό πού ζητούσε.
'Έλεγε λοιπόν αυτός ο γέροντας, πώς ο διάβολος είναι θιασώτης της αργολογίας και αντίπαλος κάθε πνευματικής διδαχής. Επιβεβαίωνε μάλιστα το λόγο του με τούτο το παράδειγμα:
Μια φορά, καθώς μιλούσα για ψυχωφελή ζητήματα σε κάποιους αδελφούς, τόσο πολύ νύσταξαν, πού δεν μπορούσαν ούτε τα βλέφαρά τους νά κουνήσουν. Κι εγώ τότε, θέλοντας νά φανερώσω πώς αυτό συμβαίνει από δαιμονική ενέργεια, άρχισα ν' αργολογώ. Στη στιγμή ξενύσταξαν κι έγιναν ολόχαροι! 'Αναστέναξα και τούς είπα: "Δέστε, αδελφοί μου! Όσο μιλούσαμε για ουράνια πράγματα, τα μάτια 'όλων σας τα έκλεινε ο ύπνος. Μόλις 'όμως ακούστηκαν λόγια μάταια, όλοι ξενυστάξατε και ακούγατε πρόθυμα. Σας παρακαλώ λοιπόν, αδελφοί, νά συναισθανθείτε την ενέργεια του πονηρού δαίμονα, κι έτσι νά είστε προσεκτικοί και νά φυλάγεστε από το νυσταγμό, κάθε φορά πού κάνετε ή ακούτε κάτι πνευματικό".
Τρεις πατέρες είχαν τη συνήθεια νά πηγαίνουν κάθε χρόνο στον μακάριο Αντώνιο. Άπ' αυτούς οι δύο του έκαναν διάφορες ερωτήσεις για τούς λογισμούς και τη σωτηρία της ψυχής. Ό τρίτος όμως σώπαινε και δεν ρωτούσε τίποτα. 'Αφού λοιπόν ήρθαν πολλές φορές και ο αδελφός εκείνος έτσι πάντα σώπαινε, μη ρωτώντας το παραμικρό, του λέει κάποτε ο αββάς , Αντώνιος:
Μα τόσον καιρό έχεις πού έρχεσαι εδώ, και δεν με Ρώτας τίποτα.
'Εκείνος τότε αποκρίθηκε:
Μου φτάνει μόνο πού σε βλέπω, πάτερ.
Διηγήθηκαν για ένα γέροντα, ότι νήστεψε εβδομήντα εβδομάδες, τρώγοντας μόνο μία φορά την εβδομάδα, και παρακαλώντας στο διάστημα αυτό το Θεό νά του φανερώσει τη σημασία ενός χωρίου της Γραφής. 'Αλλά ο Θεός δεν του την αποκάλυψε.
Λέει τότε μέσα του: "Νά, τόσους κόπους έκανα, και τίποτα δεν κατόρθωσα. "Ας πάω λοιπόν στον αδελφό μου και άς τον ρωτήσω". Φεύγοντας όμως, καθώς έκλεινε πίσω του την πόρτα, έστειλε ο Κύριος έναν άγγελο, πού του είπε:
οι εβδομήντα εβδομάδες της νηστείας σου δεν έφτασαν στο Θεό. Όταν όμως ταπεινώθηκες και κίνησες νά πας στον αδελφό σου, εκείνος μ' έστειλε για νά σου εξηγήσω το ρητό. Και αφού τον πληροφόρησε για τη σημασία του χωρίου πού ζητούσε, αναχώρησε.
Είπε κάποιος γέροντας:
Αυτός πού μπαίνει σε αρωματοπωλείο, κι αν ακόμα δεν αγοράσει τίποτα, παίρνει πάντως επάνω του κάποια ευωδία. 'Έτσι συμβαίνει και μ' αυτόν πού επισκέπτεται τούς πατέρες. "Αν θελήσει νά εργαστεί πνευματικά, του δείχνουν το δρόμο της ταπεινώσεως, πού τον προστατεύει σαν τείχος από τις επιδρομές των δαιμόνων.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
